روابطم رو کهبا دیگران تحلیل میکنم، با کسایی تونستم صمیمی بشم و صمیمی بمونم که واقعاً از یهسطحی خوبترن. خوبی خاصی تو وجود این آدما هست که آدم رو کنارشون نگه میداره. احسانعباسی، مرتضی فضلعلی، علیرضا ، سجاد بهزادی، تا یه حدی مازیار پوراسماعیل،حسین شانکی و چندتای دیگه آدم هایین که حقیقتاً خوبن. گویی که با این آدم ها دوستبودن هنری هم نیست. همه با آدمای خوب خوبن. خود اینا اینقدر خوبن که نمی تونیباهاشون بد باشی.
دیگران چی؟آدم های بد رو میتونم تحمل کنم؟ تجربه میگه تونستم. با مفتضح ترین آدما هم تونستمکنار بیام. از وجودشون لذت نبردم و در کنارشون راحت نبودم، ولی اونا رو به عنوانجزئی از محیط پیرامونم پذیرفتم. همیشه مقایسه شون کردم با کسانی بدتر و بعد خدا روشکر کردم که همین هستن. اینجور آدما هستن. البته اشتباهه که کسی رو بد بدونیم.حداکثر می تونیم بگیم از افراد دیگه بهتر نیستن یا بدترن. از این آدما میشه تجربهاندوخت. آدمی باید سرد و گرم روزگار رو بچشه. هیچی هم اینقدر بد نیست که نشه تحملشکرد. انسان دروغگو، آدم متملق، آدم حسود، آدم قدرنشناس، آدم بدقول و عهدشکن، آدمزورگو و . همه اینا رو میشه تحمل کرد. فقط نحوه تعامل باهاشون رو باید یاد گرفت.مثلاً آدمی که امانتدار خوبی نیست، میتونه دوست صمیمی من هم بشه فقط اینکه چیزی روبهش امانت نسپارم. آدم قدرنشناس هم همینطور فقط نباید کاری رو به امید قدرشناسیشدر آینده براش انجام داد. به قول آدم بدقول تکیه نکرد.
آدما حد وسطخیلی زیادن. کسایی که با قاطعیت نمیشه صفت بدی رو بهشون منتسب کرد ولی خوبی خاصیهم تو وجودشون نمی بینی. ممکنه هم بعضی خوبی ها رو بشه دید ولی عموماً سخته اینارو تو دسته اول گذاشت. اینا تعریف دیگه ای از گروه دومن.
برای صمیمیت وبرای زندگی مشترک باید به دنبال آدمایی از جنس گروه اول گشت. فهم این موضوع بااینکه ساده به نظر میاد سخته. اگر واقعاً ساده بود، تو حرفای بقیه هم می شنیدیمش.ولی آدم های زیادی به خوبی اطرافانشون به عنوان شرطی نه چندان لازم نگاه می کنن.خیلی مواقع هم احساسات مانع ارزیابی اخلاقی صحیح میشه.
رو ,آدم ,هم ,خوبی ,آدما ,تو ,که با ,آدم های ,رو به ,آدم بدقول ,اینا رو
درباره این سایت