امروز روز جالبی برام بوده. این اتفاق از دیشب قبل از خوابرخ داد. اینقدر اعصابم بهم ریخته بود که تو یه لحظه به خودم گفتم کاش کرونا بیاد ومبتلا بشم. حداقلش این بود که ابتلا یا عدم ابتلا برام علی السویه شد. کرونا گرفتنیا نگرفتن؟؛ مساله این است. نمی دونم چرا ولی آرامش تو زندگیم شکل نگرفته.
امروز داشتم با حمید دارمی یکی از راننده های شرکت که مدتیهباهاش صمیمی شدم، حرف میزدم. بحث به سیستم دفع بدن کشید. این حرف رو گفتم که دفعبدنم در مقاطع خاص مشکلاتی داره. نشستیم و احتمالات مختلف رو بررسی کردیم. درنهایت به نتیجه جالبی رسیدم که این مشکل از ضعف اعصابه. پیام های عصبی مرکزی بدنممشکلاتی داره.
چند مدتی هست که دندون قروچه زمان خوابم تبدیل به مسالهشده. وقتی در روابط عاطفی میرم و فرد معطوف اذیتم میکنه، این دندون قروچه شدت پیدامیکنه. احتمالا واکنش های بدنی دیگه ام در حال رخ دادن باشه که ازشون خبر ندارم.سیستم دفع کشف جدیدی درباره خودمه.
این مشکل در اتفاقات بیرونی نیست. این اتفاقاتی که تو اینمدت برا من رخ داده، برا هر شخص دیگه ای هم شاید و احتمالا حتما رخ داده و میده.اتفاقات اخیر اینقدر بزرگ نیست که آدم رو اینطور از پا بندازه. مشکل در ضعف درونمنه. چرا باید اینقدر ضعیف باشم که اینطور بدنم در مقابل کوچیک ترین ناملایماتی ازپا بیفته. این مشکل اونقدر من رو داغون کرده که از زندگی سیر شدم. برای شروع هررابطه عاطفی مردد بودم. ولی الان فهمیدم اوضاع از چه قراره. برنامه درمان هدفمندرو شروع میکنم. یه سری دمنوش باید تهیه کنه و. . البته اگر کرونا قبلش منو از پادرنیاره.
درباره این سایت